تلنگر شصتم

📝 یادداشت دکتر نعمت االله فاضلی، با عنوان تلنگر شصتم

🔻۱ شهریور ۱۴۰۳

✅ نیل لوی فصل آخر کتاب کم نظیرش “باورهای بد: چرا این باورها به سراغ افراد خوب می آید؟” (۱۴۰۲) به ” تلنگر درست” اختصاص می دهد و اهمیت تلنگر در زندگی آدمی را بیان می کند.

🔻لوی نشان می دهد تلنگر راهی است برای “معماری انتخاب ها” ی ما که در محیط و بستری که هستیم انتخاب های بهتری انجام دهیم. تلنگر ما را کنترل نمی کند و خردورزی ما را هم نادیده نمی گیرد. “تلنگر خوردن” می تواند عامدانه یا غیرعمدی باشد.

✅ شصت سالگی تلنگر است. ما عامدانه شصت ساله نمی شویم اما وقتی شدیم می توانیم تلنگرش را “بخوریم”.

✅ شصت ساله شدم و شصت سال از زندگی ام کم شد و یک سال به آن اضافه! نمی دانم خبر خوبی است یا بد!

🔻تحقیقات می گویند از شصت سالگی تغییرات مهمی در بدن رخ می دهد. توان متابولیسم آدم کم می شود و با سرعت بیشتری به سوی پیری می رویم هر چند هنوز پیر نشده ایم.

🔻 شصت سالگی تلنگری است که از خواب ها بیدار شویم و فرصت باقی مانده را دریابیم. پرسش فرارویم اینست که باقی مانده راه را چگونه باید رفت که موجب خیری همگانی و در عین حال شادی پایدار و رضایت درونی ام شود؟

✅ اریک اریکسون در نظریه هویتش مراحل هفتگانه زندگی را مطرح کرد. می گوید از شصت سالگی وارد مرحله ای می شویم که دغدغه وجودی اصلی آدم این است که برای دیگران و جامعه چه خیر و برکتی داشته است؟

🔻می دانم دست و پا زیاد زده ام که منشا اثر و خیر و برکتی باشم اما ناکامی یا کامیابی ام را دیگران داوری می کنند. کارنامه آدمی هم تا دفتر زندگی بسته نشده ارزیابی نمی شود!

🔻تنها کاری که از دستم برآمدنی است همین نوشتن است. پس می کوشم بقیه راه را مثل گذشته با نوشتن معلمی کنم. شاید روزی و جایی منشا خیر و برکت هم شد.

✅سالروز تولد تلنگری است برای بهزیستی، بهروزی و بهبودی حال خودمان و جهان، اگر این تلنگر را عامدانه بخوریم!