مزیت معلمی

📝 یادداشت دکتر نعمت الله فاضلی، با عنوان مزیت معلمی

🔻۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۲

✅ یکشنبه ۲۴ اردیبهشت مهمان انجمن اسلامی معلمان شهر ری بودم و درباره “چرا معلمی شهامت می خواهد؟”  سخنرانی کردم. یکی از معلمان دانشجوی سال ۱۳۷۰ من بود. با شوقی وصف ناپذیر پیشم آمد و خودش را معرفی کرد. گفت دروس مردم شناسی را با من گذرانده و گفت هنوز خاطره آن سال ها در وجودش زنده است. از تاکیدم بر اهمیت مطالعه و کتاب گفت و سفارشم که مهر کتابخانه شخصی بسازید و کتابخانه ای در خانه تدارک ببینید. از حرفایم در کلاس گفت و این که تازه ازدواج کرده بودم و خوشحالم بودم که همسرم با خودش کتاب های ادبی آورده است.

🔻چند روز پیش تر هم در قم در نشست رونمایی و نقد کتاب “اندیشیدن با هنر” یکی از دانشجویان قدیمی ام در دانشگاه علامه را ملاقات کردم. دست گلی زیبا و بزرگ آورده بود و چنان شوق انگیز بود که بدون مبالغه می گویم از شادی در پوستش نمی گنجید.

✅ از این تجربه ها مکرر داشته ام. قصدم خودستایی نیست. می دانم این طبع لطیف و روح زیبای دانشجویانم هست که مرا با گشودگی می پذیرند. قصدم بیان نکته ی مهم و زیبایی درباره کار معلمی است.

✅هر حرفه ای مزیت نسبی و خاصی دارد که موجب دلخوشی آن حرفه است؛ مزیتی که با عمق وجود و نیازهای انسانی ما گره می خورد.

🔻معلمی درآمد ندارد و از قدرت هم برخوردار نیست؛ اما مزیتی دارد که معلم را سرشار از شوق و انرژی می کند. معلم با عمق وجود انسان ها گفتگو می کند و بر جان و دل شان اثر می گذارد. همین اثر ماندگار می شود و پیوندی ناگسستنی میان او و دانش آموزان و دانشجویانش می آفریند.

🔻از قضا با مرور زمان نه تنها این پیوند سست نمی شود، بل در سنین بالاتر و بتدریج بیشتر متوجه می شویم که معلمان ما اثر عمیقی بر جان مان گذاشته اند و پاره ای از وجود و خاطره ی ما شده اند. با گذشت زمان بیشتر و بیشتر معلمان مان را دوست می داریم و یادشان برای مان زیبا و دلنشین می شود.

🔻مزیت معلمی همین است. کم چیزی نیست؛ در دل و جان آدمیان خانه داشتن و یاد و نام آدمی در ذهن ها و ضمیرها یادگار شدن حسی از جاودانگی و بویی از نیکنامی و انساندوستی دارد.

🔻مزیت معلمی، مهربانی فراموش نشدنی و فراموش نشدن است. پاداش رنج معلمی، گنج است، گنجی نه از طلا که از جواهر جوهره پاک و عشق و محبت بی ریای دانش آموزان و دانشجویان، آنها که سال های جوانی شان تجربه یادگیری را با معلم تجربه کرده اند.

🔻دانش آموزان و دانشجویان، مانند فرزندان، امتداد وجود معلمانند. چنین مزیت زیبا و جاودانه ای در کمتر حرفه ای سراغ دارم.

✅ زندگی ام را قدر می دانم و سپاس گزارم که سی و دو سال توفیق معلمی داشتم، اگرچه رنج هایش هم کم نبود و نیست. هر چه هستم و دارم مرهون و مدیون دانشجویانم هستم که چنین شورمند و شوریده، شوق یادگیری دارند و گاه و بی گاه ابراز لطف می کنند.

🔻چقدر ما آدم ها محتاج هم هستیم. چقدر یادگیری زیباست و چقدر مهربانی و عشق در واژه های معلمی، استادی، دانش آموزی و دانشجویی بافته و تنیده شده و گاه از آنها غافلیم.

🔻این مزیت معلمی را با هیچ ارز و ارض و ارزش دیگری معاوضه نمی کنم و قابل معاوضه نیست؛ اگرچه از تیر ماه ۱۴۰۰ ناگزیر بازنشسته شدم و از ادامه راه باز ماندم، اما می کوشم از راه نوشتن آموزگاری کنم و پیوندم با دانشجویان را نگسلم.

🔻امیدوارم دانشجویانم و دانشجویان هم قدرشناسی ام را بپذیرند. می دانم می توانستم و می باید و می بایست بهتر از اینها می بودم؛ و می دانم شایستگی و بهای شما فراتر از هر گونه تلاشی است.

🔻امیدوارم همچنان معلم این سرزمین باشم و بمانم.