فایل صوتی سخنرانی دکتر نعمت الله فاضلی در نشست
جامعه شناسى هنر/ هنر در رويارويى با جامعه
دکتر فاضلی در این سخنرانی به تحلیل رابطه جامعه شناسی و هنر می پردازد و معتقد است گفتگوی میان جامعه شناسان، انسان شناسان و هنرمندان می تواند به سازنده تر شدن فرایند تاریخی هنر کمک کند.
هرچند بوردیو اعتقاد داشت جامعه شناسی و هنر دوستان خوبی نیستند؛ اما این دو حوزه می توانند با هم ارتباط داشته باشند.
هنرمندان بطور تاریخی علاقه دارند که کارشان بعنوان نبوغ شناخته شود، اما جامعه شناسی هنر را برآمده از جامعه و هنرمند را فقط یکی از اجزای هنر می داند.
جامعه شناسی هنر را امری انسانی و همگانی می داند و ورود به عرصه هنر را حق همه انسان ها می داند.
بینش جامعه شناسانه ضرورت وجودی هنر برای همه انسان ها را به رسمیت می شناسد.
جامعه شناسی به آشنایی زدایی، روایت کردن و زبان بخشیدن به مجموعه رخدادهای اجتماعی و آرمان های انسانی که امر هنری می‌تواند داشته باشد، می پردازد.
جامعه شناسی با نگاهی نقادانه، آمیختن هنر با نابرابری ها، تبعیض ها و روابط سلطه را آشکار می کند و نوعی آگاهی انتقادی ایجاد می‌کند.
جامعه شناسی زبانی خلق می‌کند تا گفتگو ممکن شود
در ایران از زمان مشروطه نوعی چرخش اجتماعی در هنر ایجاد شد.
هنر بخشی مهمی از ساخت یابی جامعه معاصر ایران بوده است.
هنر در ایران معاصر آگاهی انتقادی مهم ایجاد کرده است، اما جامعه شناسی و انسان شناسی هنر در زبان بخشی به هستی اجتماعی هنر چندان موفق نبوده اند.
در فضای جامعه معاصر چند مساله وجود دارد:
مساله استقلال هنری، نه به معنای هنر برای هنر، بلکه به معنای آنکه هنرمند براساس تشخیص و ذائقه خود و نه اجبار سیاسی چیزی را انتخاب کند.
نابرابری ها روز به روز تشدید می شوند. هنر باید در نقش خود بازاندیشی کند تا خود در خدمت نابرابری نباشد.
هنر هم در خدمت سرکوب بوده است و هم در خدمت آزادی. هنر باید به آگاهی انتقادی برسد تا در ایجاد نظم دکوکراتیک نقش بیشتری بازی کند.
هنر باید در نقش خود بازاندیشی کند و نقدهای اکولوژیک را گسترش دهد تا در خدمت سرمایه داری و مصرفی شدن و تخریب محیط زیست نباشد.
جامعه شناسى هنر/ هنر در رويارويى با جامعه جمعه، ۱۲ دی ۹۹، صفحه اینستاگرام خانه هنرمندان حجم فایل: ۱۲٫۹MB، زمان: ۵۶ دقیقه
