🔶دست دانشگاهیان انسانی و اجتماعی را می بوسم🔶

📝 یادداشت دکتر نعمت الله فاضلی با عنوان دست دانشگاهیان انسانی و اجتماعی را می بوسم

✅ ۱۹ فروردین ۹۹

🔵 این روزها که جهان درگیر بحران عالم گیر ویروس کروناست، دانش آموختگان و دانشجویان علوم انسانی و اجتماعی در صدها رشته و از هر طریق و رسانه ی موجود درگیر بحث ها و گفت و گوهای جدی درباره این بحران و همچنین تقویت و حمایت انسان ها از جنبه های گوناگون هستند. هزاران هنرمند، ادیب، داستان نویس، روزنامه نگار، طنزنویس، جامعه شناس، انسان شناس، روان شناس، تاریخ نگار، محقق علوم سیاسی، اقتصاددان، جغرافیدان، حقوقدان، فیلسوف، نویسنده و محقق از صدها رشته ی دانشگاهی در شبکه های اجتماعی، رسانه ها و مطبوعات تلاش می کنند تا این موقعیت بحرانی را زیست پذیر، قابل تحمل و انسانی کنند. اینها همه «دانشگاهیان انسانی و اجتماعی» هستند که تنها براساس توانایی ها، احساس وظیفه انسان گرایانه و انسان دوستی ذاتی حرفه شان می کوشند و می جوشند و می آفرینند تا انسان و جامعه در فاجعه و بحران بتواند انسانی زندگی کند و انسان بماند.

✅ در این موقعیت های بحرانی معمولا نیروهای فنی و امدادگر بیش از نیروهای دیگر به چشم می آیند، اما واقعیت اینست که دانشگاهیان علوم انسانی و اجتماعی نقش مهم و حیاتی در همه بحران ها داشته و دارند. این دانشگاهیان انسانی و اجتماعی هستند که بدون دریافت مزد و بدون چشمداشت مادی و حتی بدون دریافت پاداش اجتماعی، بی ریا و غمخوارانه، تقلا می کنند تا سامان اجتماعی را تقویت کنند، صدای گروه های مظلوم، فرودست، آسیب دیده، و نیازمند را بشنوند و به گوش دیگران برسانند.

🔻این دانشگاهیان انسانی و اجتماعی هستند که تقلا می کنند تا موقعیت بحرانی را برای جامعه تفسیر و معنا کنند، و از این راه تصویری واقع بینانه از موقعیت ارائه دهند. این دانشگاهیان انسانی و اجتماعی هستند که شجاعانه تلاش می کنند تا مانع از فریب افکار عمومی و امیدبخشی های ریاکارانه و دروغین تبلیغات رسمی شوند.

🔻این دانشگاهیان انسانی و اجتماعی هستند که تلاش می کنند تا حکومت ها و گروه های ذینفع بحران ها را به عوامل فنی و طبیعی تقلیل ندهند و سهم سیاست ها، خط مشی ها و منفعت طلبی های قدرت مندان و زورمداران را در شکل گیری و گسترش بحران ها نشان دهند. این دانشگاهیان انسانی و اجتماعی هستند که در موقعیت های بحرانی، جان و آبرو و زندگی شان را به خطر می اندازند تا حقایق گفته و شنیده شوند. اینها هستند که کنشگری و پرسشگری را همچون آرمانی انسانی و اخلاقی پی جویی می کنند و ایثارگرانه، برای نجات انسان ها، انسانیت ها، مهربانی و دوستی و دیگردوستی، سخت می کوشند.

✅ مرسوم نیست که از این دانشگاهیان تقدیر شود، آنها نه پزشک اند و نه آتش نشان و نه تجهیزات فنی در اختیار دارند و نه یونیفورم و لباس کار ویژه ای به تن می کنند، اینها ابزار و ادوات پیچیده و ساختمان و محل کار خاصی ندارند. نقش و خدمات آنها ارزش اقتصادی دم دست و فوری تولید نمی کند یا اساسا کارشان قابل محاسبه مادی نیست.

🔻اینها صدها هزار نفرند که در سراسر جهان به یک زبان سخن می گویند، زبان انسانیت، زبان اخلاق و زبان نقد و نقادی. اینها هزاران انسان کنشگری هستند که آرمان شان دفاع از انسان در برابر همه ویروس ها و باکتری ها و میکروب های طبیعی، سیاسی و اجتماعی است. اینها نیروهای انسانی هستند که در برابر ویروس جهل، خرافات، سرکوب، دروغ، ریا و ظلم می ایستند تا انسان بتواند در فضایی عادلانه تر، آزادتر، اخلاقی تر، منصفانه تر، بی ریاتر و امیدوارتر زندگی کند.

🔻اینها دانشگاهیان انسانی و اجتماعی هستند که دغدغه دارند، دغدغه انسان و انسانیت. برای اینها مهم نیست که ایدئولوژی های مردم فریب به آرمان های دروغین شان می رسند یا نمی رسند، بلکه اینها می خواهند از طبیعت و از انسان دفاع کنند. اینها از دستگاه های زر و زور و تزویر پول و مقام نمی گیرند تا توجیه گر دستگاه های ایدئولوژیک باشند، اینها می نویسند و می اندیشند تا حرمت انسان اندیشه ورز محفوظ بماند.

✅ دست اینها را می بوسم و بر همت بلند و آزاده شان آفرین می گویم. اینها نماد و نمود انسانیت هستند.

🔻بیایید منتظر نمانیم تا یکی از اینها مانند استاد رضا بابایی از دنیا برود تا قدردان آنها باشیم. اینها همیشه و همه جا هستند و برای نیروبخشی و معنا دادن به جان جامعه می کوشند. به قلم های شان، به اندیشه های شان، به عزت نام و یاد همه آنها، احترام می گذارم و صمیمانه دست آنها را می بوسم. زنده باشید که زندگی را شما زبان می بخشید. پاینده باشید که چنان عزم تان برای بزرگداشت نام انسان جزم است که تمام انگ و ننگ هایی که بر شما زده و می زنند، ذره ای از اراده و انگیزه تان برای پاسداشت نام انسان و انسانیت کم نکرده است.