زنده باشید

📝 یادداشت دکتر نعمت الله فاضلی، با عنوان زنده باشید

🔻۲۲ مرداد ۱۴۰۲

✅ مرگ نابهنگام همکارم استاد کوروش صفوی، زبان شناس و مترجم و استاد برجسته ایرانی، مرا درخود فرو برد و غمگین و سخت متاثرم کرد.

🔻پرواز زودهنگام همکاران ما را خواهی نخواهی درگیر خود می کند. شخصیت خلاق، پرکار و پر جنب و جوش استاد صفوی درسی برایم داشت و مرا یاد خاطره ای آموختنی انداخت.

✅ دایی پدرم، دایی داوود، پیرمرد محترم و متشخصی بود و دیوار به دیوار ما در مصلح آباد فراهان زندگی می کرد. دایی صدایش می کردیم.

🔻دایی صدای دلنشینی داشت و در تعزیه هم امام خوان بود. از آن باسوادهای مکتبخانه ای بود. چون صدایش، خطی خوش و در فراهان و آن اطراف، کاریزمایی داشت. به خصوص این که عموزاده آیت الله اراکی و از خاندان ملاها بود.

🔻همسایه بودیم و رفت و آمدمان زیاد و آسان بود. همنشینی با او را از نوجوانی ام دوست داشتم. به حرف ها و داستان هایش با دقت گوش می دادم. اهل خاطره گویی و لطیفه پردازی و نقل حدیث و روایت و شعر خوانی هم بود و تا آخرین روزهای حیاتش حافظه اش فعال و سرشار بود.

🔻هشتاد و پنج سالش بود که ناگهان مثل استاد صفوی ایست قلبی کرد و عمرش را به شما داد و رفت.

🔻دانشجو بودم و گاه که مصلح آباد می رفتم حتما دایی را می دیدم و حسابی پای حرف هاش می نشستم و ازش می آموختم.

🔻روزی صحبت از پایان ناپذیری بنایی ها و ساخت و سازهای پدرم می کردیم و شاکی بودم که پدرم دائم دنبال دردسر می گردد و بیل و کلنگش را زمین نمی گذارد و این گوشه و آن گوشه خانه را خراب می کنه و هر روز طرحی نو در می اندازد و …

🔻دایی مثل همیشه با دقت صحبت هایم را گوش داد و گفت:

🔻نعمت جان پدرت کار درستی می کند،
“آدم زنده، زندگی می خواهد”.
زندگی هم همین تقلاهاست.
دعا کن پدرت بیل و کلنگش را زمین نگذارد. ساختن و تعمیر خانه، بهانه است. پدرت می خواهد تا عمر دارد زنده باشد.
دعا می کنم تو هم “تا عمر داری زنده باشی”.

✅ سال ها از وفات دایی داوود گذشت و دعای شگفتش همیشه گوشه ی ذهنم ماند

“الهی تا عمر داری زنده باشی”.

🔻استاد صفوی عمر بلندی نکرد، اما تا عمر داشت، زنده بود و سرزنده. شوخی می کرد، قصه می گفت، مهر می ورزید، می نوشت، تعلیم می داد، سخن می گفت، ترجمه می کرد و زنده بود.

✅ تامل می کنم.  در آستانه شصت سالگی ام و کمی متوجه معنای دعای دایی داوود هستم که کتاب و قلمم، همان بیل و کلنگ پدرم، را زمین نگذارم، شوق ساختن را از دست ندهم، تا عمر دارم زنده باشم.

🔻به استاد صفوی می اندیشم که تا عمر داشت زنده بود.

🔻الهی تا عمر داری زنده باشی.