حیف و صد حیف

📝 یادداشت دکتر نعمت الله فاضلی، با عنوان حیف و صد حیف

🔻۲۹ فروردین ۱۴۰۲

✅ امروز یادداشتی نوشتم با عنوان “مرگ خواجگان فرهنگ” که در مجله “چشم انداز ایران” شماره خرداد امسال چاپ می شود.

🔻انقلاب ۵۷ باعث شد بسیاری از بزرگان و “خواجگان فرهنگ ایران” و ایران پژوهان راستین مانند پرویز اذکایی، عباس زریاب خویی، داریوش شایگان، جمشید بهنام، احمد اشرف، ایرج افشار، و … از دانشگاه و حوزه عمومی حذف شوند. در عین حال، گاه عده ای جای آنها را در دانشگاه ها پر کردند که در مقایسه با آن خواجگان، هیچ نبودند هیچ.

🔻در یادداشت “مرگ خواجگان فرهنگ” نوشتم که محتاج این خواجگانیم؛ و ضروریست برای بزرگداشت نام و یادشان بکوشیم.

✅ پایتونیسم که اخیرا گوشه ای از آن دیده شد، پدیده ای فراگیر است. “دانشمندان دروغین” جای خواجگان راستین نشسته اند. رانت های سیاسی، اداری و ایدیولوژیک، این “شبه شبه دانشمندان” را هر روز از طرق گوناگون در بوق و کرنا می کند. امیدوارم بکوشیم تا شایستگان اصیل و راستین قدر ببینند و صدر نشینند.

🔻نمی دانم. فقط حسرت می خورم و می گویم حیف و صد حیف.

به قول انوری:

عشق ترا خرد نباید شمرد
عشق بزرگان نبود کار خرد

🔻نتوانستیم و شایسته عشق بزرگان نبودیم و تن به فقیران و حقیران دادیم. این بود که به این حال و روز افتادیم.

حیف و صد حیف