ارباب خودم سر تو بالا کن

📝 یادداشت دکتر نعمت الله فاضلی با عنوان ارباب خودم سر تو بالا کن

🔻۲۹ اسفند ۹۹

✅ حاجی فیروز از نمادهای نوروز و «سخنگوی مردمی» اندیشه ایرانی است. با لباسی قرمز و صورتی سیاه در کوچه و خیابان دایره زنگی در دست، ترانه شاد می خواند و از«تأمل»، «ساختن» و «شدن انسانی» می گوید. مردم، «ارباب» اویند، و او، خاک پای مردم حتی فقیرترین شان. پیامش «شادی»، «امید»، «کار» و «سربلندی» است. حاجی فیروز، جهان بینی انسان ایرانی است که از دل صدها و هزاران سال تاریخ پر فراز و نشیب بیرون آمده است. حاجی فیروز با زبان سادهِ «مردمِ بازار» ترانه می خواند:

🔻ابراب خودم سامبولی بلیکم/ابراب خودم سرتو بالا کن/ابراب خودم از خواب بیدار شو/ارباب خودم همراه ما شو/با بنده که چند صد ساله هستم/دست تو بیار بزار تو دستم/با همدیگه یک صدا بخونیم/بعد از این دیگه با هم بمونیم.
ارباب خودم سرتو بالا کن/ارباب خودم من و نگاه کن/ارباب خودم یک لطف به ما کن/مژده بدم ای مردم بازار/بیدار بشین از خواب دلازار/این مشکله این حقیر هر سال/خیلی سخته تا بیدار بشن مردم بازار🔻

🔻هر سال موقع نوروزی ندای بیداری می زند، یعنی نوروز هنگام بیداری است. هر چند می داند که «خیلی سخته تا بیدار بشن مردم بازار». اما ناامید نیست و هر سال به کوچه و خیابان می آید با «مردم بازار» سخن می گوید و با شادی می خواند که «ابراب خودم از خواب بیدار شو». او «بیداری»، «شادی»، «امید»، »کار» و «همراهی با هم» و «عشق به ایران» را راهبرد اصلی زندگی می بیند.

🔻او نماد ایران است، ایرانی که «چند صد ساله» است و اگر دستان مان را در دستش بگذاریم و به این پیام او گوش جان سپاریم که «ابراب خودم فصل بهاره» یعنی فرصتی دوباره برای آغاز کردن و آغازگری، می توانیم ایران را دوباره بسازیم. البته این ساختن زحمت دارد و همت می طلبد. برای همین حاجی فیروز ما را دعوت می کند به تلاش و تقلای سخت تر و می گوید «ابراب خودم موقع کاره». یعنی باید به ساختن، تولید و آفریدن بیندیشیم.

✅ همه باید آورده ای در این جهان بیاوریم و بیافرینیم. یکی کالا می سازد، یکی کلمات، و یکی دیگر خدمات و همه با هم «خود» را و «وطن» را و انسانیت مان را می سازیم. این همان چیزی است باید برایش تصمیم بگیریم و ناامید نشویم. در جهان بینی حاجی فیروز این ساختن و «تقلای برای وجود» در فضایی از امید و شادی ممکن می شود.

🔻به قول حاجی فیروز «ابراب خودم چرا نمی خندی». خنده حاجی فیروز، خندیدن نیست، شیوه ای از دیدن و نگریستن به خود، جامعه و جهان است؛ شیوه ای که امکان ها را می بیند و بر قابلیت انسان برای ساختن، ایمان دارد.

☘️باری، با همه سختی ها، دست در دست هم می گذاریم و سالی تازه را آغاز می کنیم و با همه فلاکت های این روزگار کرونایی و تحریم، همراه با حاجی فیروز می سراییم «ابراب خودم سر تو را بالا کن».